Aminek egipski (Ammi visnaga Lam.), należący do rodziny selerowatych (Apiaceae), to roślina jednoroczna pochodząca z obszarów basenu Morza Śródziemnego i Azji Zachodniej. W medycynie naturalnej ceniona jest przede wszystkim za zawartość unikalnych furanokumaryn – w tym zwłaszcza kewazoliny i wiznaginy – o działaniu rozkurczowym i rozszerzającym naczynia krwionośne. Tradycyjnie wykorzystywano ją w leczeniu kamicy nerkowej, astmy, dusznicy bolesnej i zaburzeń miesiączkowania. Jej właściwości były znane już w starożytnym Egipcie.
Główne właściwości zdrowotne:
- działa silnie rozkurczowo na mięśnie gładkie (jelita, oskrzela, drogi moczowe, macica)
- łagodzi kolki nerkowe i żółciowe
- wykazuje działanie rozszerzające naczynia wieńcowe, wspomagając krążenie
- ma właściwości przeciwastmatyczne i ułatwia oddychanie
- może zmniejszać napięcie mięśni gładkich macicy, wspomagając przy bolesnych miesiączkach
- wspomaga leczenie objawów łuszczycy i bielactwa (związki fotouczulające)
- wykazuje umiarkowane działanie moczopędne
Formy stosowania:
- Napar lub odwar z owoców (do użytku wewnętrznego, w kuracjach krótkoterminowych)
- Preparaty standaryzowane zawierające kewazolinę i wiznaginę (np. tabletki lub kapsułki)
- Zewnętrznie w fototerapii (PUVA) – pod kontrolą lekarza, głównie w dermatologii
- W formie suplementów złożonych na kolki i skurcze (często w połączeniu z innymi ziołami)
Przeciwwskazania i ostrożność:
- Nie stosować w ciąży i podczas karmienia piersią
- Może powodować fotouczulenia – należy unikać ekspozycji na słońce po spożyciu lub aplikacji
- Niewskazany u osób z chorobami wątroby, nadwrażliwością na furanokumaryny i w przypadku leczenia światłoczułego
- Długotrwałe stosowanie może prowadzić do uszkodzenia wątroby lub reakcji alergicznych
Bibliografia:
-
Ożarowski A., Jaroniewski W. (1987). Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie. Warszawa: PZWL
